21 października zapraszamy do Galerii „Poddasze” Zakliczyńskiego Centrum Kultury na wernisaż wystawy „Wszystko” - tym razem to nie fotografia czy malarstwo ale rysunek zobaczymy na ekspozycji „Poddasza.” Autorką prac jest Katarzyna Foszcz, która urodziła się 23 lata temu w Tarnowie, pochodzi z Zalasowej, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej i gimnazjum. Ukończyła klasę humanistyczną w I Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Jako kierunek studiów wybrała Sztuki Wizualne na Uniwersytecie Rzeszowskim, od drugiego roku specjalizowała się w dziedzinie rysunku w licencjackiej pracowni artystycznej prof. zw. dr hab. Stanisława Góreckiego i dr hab. prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego Marleny Makiel-Hędrzak. Pierwszy stopień studiów ukończyła w 2015 roku, a pracą dyplomową był cykl rysunków pt. „Rzeczy”.

Obecnie kontynuuje studia magisterskie na Uniwersytecie Rzeszowskim. W swojej twórczości kieruje się intuicją, emocjami, posługuje się plamą, zwartą linią, konturem, często zdając się na przypadek. Najczęściej używanym narzędziem jest węgiel, tusz i pastel.

Burmistrz Bernard Karasiewicz o artystce pochodzącej z gminy Ryglice po finisażu wystawy projektu ilustracji i fotografii w ryglickim Centrum Kultury mówił tak: - Kasia Foszcz jest mi znana, bo już w szkole podstawowej w Zalasowej otrzymywała nagrody i dyplomy które Jej wręczałem. Kasia wywodzi się z utalentowanej muzycznie rodziny Nalepków z "Kamieńca".

W Galerii „Poddasze” Zakliczyńskiego Centrum Kultury zobaczymy jak zwykle podczas wernisażu Autorkę prac, a wystawę Kasi Foszcz pod tytułem „Wszystko” można będzie u nas podziwiać do 18 listopada.

Autorka o wystawie mówi tak: - Jest to wystawa, zawierająca prace, które powstały w przeciągu ostatniego półtora roku. Prace z okresu, który dobiega, mam nadzieję, końca. Wszystko, co się działo, choć może nie bezpośrednio wyrażone, stany emocjonalne wyrzucane węglem na papier, duże rozczarowania, obojętność, zniechęcenie, niemoc, czy przeprowadzki, poznani wspaniali i niewspaniali ludzie i to, jak daleko wpuścili mnie do swojego życia, decyzje ważne, niezbyt ważne, albo ich brak tam, gdzie dawno powinny już zapaść, lęk przed nieznanym i przed samym sobą, stresujący spoczynek w strefie komfortu i nieudolne próby wyrwania się z niej. Okres, który chcę już zamknąć planując zmiany. –