Początki szkolnictwa na terenie Domosławic w latach pięćdziesiątych XIX wieku związane są z kościołem i proboszczem ks. Janem Pawlikiem. W 1859 roku staraniem księdza proboszcza utworzono szkołę trywialną. Budynek był drewniany, mieściła się w nim jedna izba szkolna oraz mieszkanie dla nauczyciela. Podstawowe przedmioty nauczania to: religia, czytanie, pisanie i rachunki. Pierwszym nauczycielem był Antoni Glodt, który swoje obowiązki pełnił ponad 40 lat. W roku 1879 postanowiono wyremontować stary budynek szkoły, jednak nauczycielowi przy wsparciu proboszcza Macieja Smoleńskiego udało się przekonać gminy, że lepiej byłoby wybudować nową szkołę. W tym celu hr. Karol Antoni Lanckoroński darował szkole grunt o objętości 1 morga i 1060 stążni oraz staw. Ostateczną deklarację podpisano w sierpniu 1881 roku.

O dnia 1 września 1900 roku Krajowa Rada Szkolna przekształciła szkołę w Domosławicach na dwuklasową. W związku z tym zwiększono etaty nauczycielskie do dwóch: nauczyciela kierującego i nauczyciela młodszego. Po odejściu na emeryturę w 1904 roku Antoniego Glodta kolejno rolę kierownika szkoły pełnili: Józef Gawełek, Władysław Niedojadło, Jan Argański i Andrzej Skorupa.

W grudniu 1907 roku Miejscowa Rada Szkolna podjęła decyzję o rozbudowie szkoły. Pracę ukończono 9 listopada 1910 roku, a sfinansowano ją ze środków otrzymanych od gmin Charzewice, Faliszewice i Biskupice Melsztyńskie.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku nauka odbywała się tylko do 15 września. Z powodu działań wojennych szkołę zamieniono w szpital wojskowy. Działania wojenne na linii Dunajca trwały do 15 maja 1915 roku. Wyposażenie szkoły uległo niemal całkowitemu zniszczeniu. Spalono ławki i szafy, zaginęły wszystkie akta szkolne, a z 300 książek zgromadzonych w bibliotece zostało tylko 15. Po przejściu frontu za sprawą przewodniczącego miejscowej rady szkolnej i jednocześnie właściciela dworu w Charzewicach Feliksa Meysnera starano się naprawić, co zostało zniszczone, aby nauka mogła się jak najprędzej odbywać. Od 1 września 1915 roku szkoła wznowiła działalność. 7 lutego 1919 roku Naczelnik Państwa Józef Piłsudski ustanowił w Polsce powszechny obowiązek bezpłatnej edukacji między 7 a 14 rokiem życia. Stworzono siedmioklasowe szkoły powszechne, które ukończyć miało każde dziecko.

Od 5 września 1939 roku wojska niemieckie zajęły budynek szkolny na kwatery. Nauka szkolna rozpoczęła się dopiero 26 października, jednak nie wszystkie dzieci się zgłosiły. W kolejnych latach wojny nauka odbywała się z niewielkimi przerwami. Na świadectwie szkolnym z Domosławic z roku 1941 oceny wystawiono z następujących przedmiotów: religia, język polski, nauka o przyrodzie, arytmetyka z geometrią, rysunki, zajęcia praktyczne i ćwiczenia cielesne. Oprócz tego funkcjonowało na tym terenie tajne nauczanie. Od sierpnia 1944 roku budynek szkolny w całości zajęli Niemcy, nowy rok szkolny się nie rozpoczął. Po zakończeniu wojny szkoła odnowiła swą działalność od 18 lutego 1945 roku.

Od 1 września 1951 roku kierownikiem szkoły został mianowany Zdzisław Łącki. Grono nauczycielskie liczyło sześć osób, do szkoły uczęszczało 195 dzieci. 1 września 1956 roku nastąpiło uroczyste otwarcie punktu filialnego szkoły w Charzewicach. W tym celu wyremontowano jedną salę budynku podworskiego.

Od 1 września 1970 roku funkcję kierownika szkoły objął Adam Lis. W koku szkolnym 1971/72 kierowników szkół podstawowych mianowano dyrektorami. Nauka w szkole odbywała się na dwie zmiany. W szkole pracowało ośmioro nauczycieli. Najczęściej posiadali ukończone studium nauczycielskie, niektórzy zaczynali pracę prosto po szkole średniej. Obowiązkowym strojem uczniów były granatowe chałaty z białym kołnierzykiem.

Od 1 września 1981 roku wprowadzono pięciodniowy tydzień pracy, ale w soboty odbywały się zajęcia opiekuńcze. Od 1 września 1984 roku funkcję dyrektora szkoły objął Kazimierz Wojnicki. Priorytetem dla nowego dyrektora stało się wybudowanie nowej szkoły. Po zmianach ustrojowych państwa w 1990 roku zawiązał się drugi społeczny komitet Budowy Szkoły w Domosławicach. Pomocą służyli sołtysi i radni poszczególnych wiosek, wójtowie obu gmin: Czchowa – Roman Olchawa i Zakliczyna – Stanisław Chrobak. Ludność okolicznych wsi wykonała wiele prac w czynie społecznym dla wspólnego dobra. Gdy pierwsza kondygnacja dwóch budynków była gotowa, zaplanowano uroczystość wmurowania kamienia węgielnego. Odbyła się ona w niedzielę 22 września 1991 roku. Uroczystą Mszę Świętą odprawił ksiądz proboszcz Michał Kapturkiewicz, on też poświęcił akt erekcyjny i kamień węgielny. W kolejnych latach jednak Ministerstwo przekazało 50% obiecanych funduszy, wobec czego zdecydowano się dokończyć tylko jeden budynek dydaktyczny. Pod salę gimnastyczną wylano tylko fundamenty. Otwarcie i poświecenie nowego budynku miało miejsce 30 sierpnia 1999 roku, był to również rok reformy oświatowej – skończył się system ośmioklasowej szkoły podstawowej, powstała sześcioklasowa podstawówka i trzyletnie gimnazjum.

W kolejnych latach szkoła zmieniała się w bardzo szybkim tempie: powstała pierwsza strona internetowa, gazetka szkolna, sala komputerowa, uruchomiono radiowęzeł. Od dnia 9 czerwca 2007 roku szkoła nosi imię ks. prof. Józefa Tischnera.

W roku 2011 z inicjatywy dyrektora Kazimierza Wojnickiego przy szkole powołano stowarzyszenie pomocy osobom niepełnosprawnym pod nazwą „Entuzjaści Uśmiechu”, które do tej pory pozyskuje środki na różne zajęcia dodatkowe, rajdy i wyjazdy. Było organizatorem wielu Pikników Rodzinnych i imprez na Dzień Dziecka.

Rok 2012 przyniósł doniosłe wydarzenia w życiu szkoły. Pierwszym z nich było otwarcie 26 stycznia hali sportowej, na którą z utęsknieniem czekali uczniowie i nauczyciele. Drugie wydarzenie to otworzenie od 1 września Szkoły Muzycznej I st.

W latach 2015-2017 realizowano projekt Erasmus + pod tytułem: „Chorzy czy zdrowi: zwiększenie kompetencji młodych Europejczyków, w celu zapewnienia zdrowia i zapobiegania chorobom”. Partnerami były szkoły z Niemiec, Hiszpanii i Rumunii.

W latach 2000-2019 uczniowie odnosili również wiele sukcesów w konkursach. Nauczyciele starali się rozwijać umiejętności i pasje wychowanków w różnych dziedzinach wiedzy. Od roku szkolnego 2017/2018 w związku z wprowadzoną kolejną reformą oświaty przywrócono ośmioletnią szkołę podstawową, a przestało istnieć gimnazjum jako jednostka organizacyjna. Ostatnia klasa gimnazjalna opuści mury szkolne w czerwcu 2019 roku.