Zgodnie z zapowiedzią casting do filmu "Drzazga. W stronę chwały" miał odbyć się 24 marca w ratuszu. Zgłosiło się 4 osoby chętne, w tym trzy uczennice Szkoły Podstawowej im. Lanckorońskich w Zakliczynie i jeden dorosły.

W związku z tym, twórcy filmu zapraszają raz jeszcze do zakliczyńskiego ratusza w poniedziałek – 28 marca o godzinie 10 – tej.

Co to za produkcja i kto jest potrzebny?

Film "Drzazga. W stronę chwały" to historia plutonu „Regina II” należącego do Batalionu 16 Pułku Piechoty Armii Krajowej "Barbara". W scenariuszu filmu, akcja fabuły obejmuje okres od bitwy pod Jamną, w której 600 partyzantów starło się z 4 800 żołnierzami SS i żandarmerii, po masakrę oddziału w Dąbrach 16 października 1944 roku.

Te wydarzenia pokazane będą w filmie z perspektywy dowódcy - płk. Jerzy Pertkiewicz ps. "Drzazga" oraz jego żołnierzy. Film najprawdopodobniej trafi do ogólnopolskiej dystrybucji.

Reżyser filmu oraz producenci poszukują osoby chętne w każdym wieku do ról epizodycznych oraz statystów. Nic nie szkodzi, żeby przyjść do ratusza, bo oprócz niewątpliwej frajdy z udziału w castingu, można będzie spotkać się z twórcami filmu, m.in.: reżyserem Dawidem Szparą, Zygmuntem Pertkiewiczem – syn pułkownika Pertkiewicza "Drzazgi" czy producentem Jerzym Pilchem.

Kim był płk. Jerzy Pertkiewicz?

Był synem Zygmunta i Stefanii, właścicieli apteki w Kutnie. Po ukończeniu szkoły powszechnej, W latach uczył się w Gimnazjum Humanistycznym im. Adama Asnyka w Kaliszu (1929–1938), a po maturze zgłosił się i został przyjęty na przeszkolenie wojskowe w szkole podchorążych rezerwy piechoty w Szczypiornie. Przed wybuchem II wojny światowej otrzymał przydział mobilizacyjny do 29 pułku Strzelców Kaniowskich, w którym w stopniu plutonowego podchorążego objął dowództwo plutonu strzeleckiego 4. kompanii II batalionu.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 walczył ze swoim pułkiem w rejonie Uniejowa, Łęczycy i Kutna oraz w bitwie nad Bzurą. Dwukrotnie lekko ranny 10 września w walce na bagnety o Sierpów zdobył wraz ze swym plutonem niemiecki ciężki karabin maszynowy i wziął do niewoli jeńców. Sześć dni później, przeprawiając się wraz ze swym pułkiem przez Bzurę, pluton Pertkiewicza wpadł w zasadzkę; wyposażeni jednak w dwa ckm-y żołnierze, także dzięki umiejętnościom swego dowódcy, wydobyli się z okrążenia.

29 pp przez Puszczę Kampinoską, Młociny i Bielany kierował się na odsiecz Warszawie. 22 września pluton Pertkiewicza ostrzelany z ciężkiej broni maszynowej i moździerzy poniósł ciężkie straty w okolicach cmentarza włoskiego na Bielanach, a sam Pertkiewicz został znowu ranny. Pięć dni później, podczas walk jego plutonu w obronie stacji Warszawa Zachodnia, został ciężko ranny. Przetrwał jednak kilkadziesiąt godzin na polu walki do chwili, kiedy kolejarze przenieśli go do jednego z warszawskich szpitali. Po miesiącu kuracji Pertkiewicz nie chcąc trafić do niemieckiej niewoli, uciekł ze szpitala i pojechał do Kalisza, gdzie brał udział w konspiracyjnej odbudowie pułku Strzelców Kaniowskich.

Wysiedlony z Kalisza trafił wraz z rodziną do Tarnowa, gdzie 12 lutego 1940 przystąpił do miejscowej komórki Związku Walki Zbrojnej i przyjął pseudonim „Drzazga”.

 
W aptece im. T. Kościuszki, którą objął w Tarnowie jego ojciec (również w konspiracji, ps. „Zbudowski”), Jerzy Pertkiewicz pracował jako laborant; miejsce to stanowiło konspiracyjny punkt kontaktowy i miejsce kolportażu prasy podziemnej. Ojciec i syn gromadzili też w swojej aptece, a następnie przekazywali do innych konspiracyjnych punktów, środki medyczne i opatrunki niezbędne w związku ze zbliżającą się akcją pod kryptonimem „Burza”. Po jej rozpoczęciu Pertkiewicz trafił do 16 pułku piechoty Armii Krajowej, gdzie był dowódcą plutonu 3. kompanii strzeleckiej „Regina” w batalionie „Barbara”. Latem i jesienią 1944 uczestniczył w operacjach partyzanckich w ramach akcji „Burza” w obwodzie tarnowskim, walczył w okolicach wsi Jamna, Joniny, Machowa, Podlesie, Polichty, Rzepiennik Strzyżewski, Zalasowa, Żurowa. 17 października 1944, na wniosek lekarza batalionowego, zwolniony z 16 pułku piechoty AK, a dwa miesiące później, w grudniu promowany do stopnia podporucznika.

Po wojnie osiadł w Tarnowie. W latach 1945–1948 studiował farmację na Uniwersytecie Jagiellońskim; po uzyskaniu dyplomu magistra farmacji pracował w aptekach. W 1979 obronił na Akademii Medycznej w Krakowie pracę doktorską w dziedzinie nauk farmaceutycznych, a od 1985 do 1989 był starszym inspektorem do spraw gospodarki lekami w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Tuchowie. Od czasów nauki w gimnazjum aktywny w harcerstwie, gdzie był przez wiele lat instruktorem, a także w organizacjach kombatanckich.

Zawsze uczestniczył w uroczystościach rocznicowych organizowanych w Jamnej i na Mogile ( w lasach Woli Stróskiej). Jest autorem książki „Aptekarstwo polskie na obszarze byłej Galicji w świetle obowiązującego ustawodawstwa z lat 1772–1914” i współautorem „Tarnów – Stare Miasto” cz. I. Jerzy Pertkiewicz zmarł 30 czerwca 2018 roku, w wieku 98 lat. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Tarnowie.