Ta bajka zaczyna się tak: pewien młody człowiek zafascynowany techniką komputerową i jej nieograniczonymi możliwościami (jak każdy dzisiaj młody człowiek), skończył średnią szkołę i wybrał się na studia, aby zostać grafikiem komputerowym. Uważał, że to jest to, co chciałby w życiu robić, tym bardziej, że o wiele lepiej szła mu rozmowa z komputerem niż dowolnie wybranym przedstawicielem homo sapiens. Pewnego razu, gdy już został bardzo dobrym komputerowym grafikiem, został zaproszony na drugi kraniec świata, gdzie zlecono jemu wraz z grupą innych zdolnych grafików komputerowych stworzenie animacji – rzecz miała dotyczyć gatunku zwanego bajką. Mądrzy Japończycy zanim zagonili ich do pracy, wysłali wcześniej na wycieczkę edukacyjną do Papui Nowej Gwinei, no i zaczęło się.

Michał Malinowski – bo o tym młodym człowieku mowa – zafascynował się kulturą tamtejszego ludu. Po spotkaniu z autentyczną, papuaską kulturą i tradycyjnymi opowiadaczami, wraca do Japonii by dokończyć zlecenie, ale potem postanawia zarzucić dotychczasową pracę na rzecz poszukiwań i rozwoju tradycji słowa mówionego. Wyjeżdża do USA, gdzie kończy studia na Harvardzie, na Wydziale Folkloru i Mitologii, gdzie zgłębia się m.in. wiedzę o storytellingu. Storytellin to metoda badawcza opierającą się na analizie narracji tworzonych przez członków danej społeczności. Metoda polega na przeprowadzaniu wywiadów, ze szczególnym naciskiem na historie z życia badanego, może także opierać się na analizie powtarzanych mitów, baśni, bajek. Michał, dotąd mało rozmowny, raczej skryty i nieskory do publicznych wystąpień, pogłębia wiedze i umiejętności podczas konsultacji u międzynarodowych ekspertów, ale też u licznych opowiadaczy z Indii, USA, Kanady czy krajów afrykańskich. Wynik tych doświadczeń jest taki, że w 2002 roku otwiera na terenie swojej podwarszawskiej posiadłości Muzeum Bajek, Baśni i Opowieści. Muzeum to niezwykłe, bo Malinowski w ramach tego prywatnego zupełnie przedsięwzięcia organizuje spotkania, warsztaty i festiwale, uwrażliwiając słuchaczy na potrzebę dbania o niematerialne dziedzictwo kulturowe. Swoje autorskie programy opowiadań prezentuje w szkołach, placówkach dla dzieci, bibliotekach, domach kultury, na ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach, jak również w Polskim Radio. Prowadzi badania etnograficzne związane z tradycją ustną i niematerialnym dziedzictwem kulturowym. Efektem gromadzenia kolekcji opowieści i przekazów kulturowych z różnych stron świata jest przygotowanie wystaw „Polskie tradycje ustne” i „ Afrykańscy grioci – lokalna wiedza globalna mądrość”, udział w powstaniu książki „Bajki znad Bugu, Narwi i Wisły”, jak również stworzenie wydanego w 2009 roku w Stanach Zjednoczonych największego zbioru bajek polskich w języku angielskim „Polish Folklore and Folktales” (Książka otrzymała Nagrodę AESOP Accolade przyznaną przez American Folklore Association). W latach 2007 - 2008 Malinowski otrzymuje stypendium UNESCO na realizację wystawy „Amadou Hampate Ba”, na temat jednego z największych myślicieli i pisarzy afrykańskich XX wieku. Współpracuje z opowiadaczami z całego świata od Peru, USA, Kanady przez Burkina Faso po Chiny. Wraz z nimi tworzy Festiwal Bajek Baśni i Opowieści „Czarodzieje Słowa”. Michał fascynuje się kreatywnością. Od 2010 roku przy współudziale Miejskiej Biblioteki w Łebie organizuje Festiwal Działań Kreatywnych „Podwodne Żagle”, który staje się jedną z największych imprez prorodzinnych w Polsce. Oprócz festiwali i warsztatów realizuje również autorskie projekty m.in. Zamek Króla Maciusia, którego celem jest propagowanie idei pokoju i dialogu międzykulturowego. Jest również twórcą klocków „MuBaBaO” i Maszyny Opowieści Obrazkowych służącej do digital storytellingu. Swoją działalnością promuje polską kulturę poza granicami kraju, m.in. w New Delhi, gdzie prezentował program polskich bajek na targach książki. Jest autorem cyklu spotkań „Bajkowa Europa” i „Bajkowy Świat”, zainicjowanych przez Ośrodek Debaty Międzynarodowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W 2014 roku został powołany przez Ministra Kultury na członka Rady do spraw Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego.

Michała Malinowskiego miałem przyjemność poznać podczas IV. Kongresu Kultury Regionów w Nowym Sączu. Mnie, w pewnym sensie również opowiadacza, zaintrygowała ta nietuzinkowa osobowość i projekt życia, który realizuje. Nie będę w tym miejscu przytaczał Michałowej fantastycznej analizy bajki o "Smoku wawelskim", ale polecam organizatorom wycieczek edukacyjnych dla dzieci zapisanie sobie takiej pozycji poznawczej jak Muzeum Bajek, Baśni i Opowieści w Czarnowie, w podwarszawskiej gminie Konstancin Jeziorna. Aha, nie kłóćcie się z Michałem o to, że nie możecie zatrzymać się w jego muzeum na 3 godziny, bo on wie co mówi – nawet po 3 godzinach dzieci nie chcą stamtąd wychodzić.