Powodzenie „Kazimierzowskich spotkań”, docenionych grantem i patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zmotywowało organizatorów z Zakliczyńskiego Centrum Kultury do kontynuacji tego udanego, trzyczęściowego cyklu. Tym razem w sobotnie, późne popołudnie Kazimierz Dudzik na ratuszowej scenie gościł Lucynę Angermann, niezwykle witalną osobę, ujmującą wdziękiem, szczerością i pogodą ducha. Rozmawiał z literatką pochodzącą z Faściszowej, autorką kilkuset wierszy, od ponad 20 lat zamieszkałą w Belgii, gdzie przed laty udała się na saksy. O istnieniu i twórczości tej sympatycznej postaci czytelnicy dowiedzieli się dokładnie rok temu z „Głosiciela”.

Po wyjeździe na Zachód bynajmniej nie straciła kontaktu z rodzinnymi stronami, tęskni nadal, o czym świadczą jej nostalgiczne wiersze. Dzięki mediom społecznościowym swoją twórczością dociera do wielu internautów z całej Polski i poza granicami. Sama uwielbia podróżować, zaliczyła turystycznie wiele europejskich krajów i nie ma dosyć. Będąc w ojczystych stronach, spotyka się z uczniami szkół, czytając im swoje wiersze, które początkowo pisała do szuflady. Parę lat temu, po długiej przerwie, oszołomiona niezwykłym, nostalgicznym koncertem „Starego Dobrego Małżeństwa” odblokowała się i znowu chwyciła za pióro. Odważyła się upublicznić swoją twórczość (najpierw na Facebooku), dzięki rodzinie powstał pierwszy tomik wierszy (staraniem siostry Krystyny, która mocno ją wspiera, i jej bliskich).

Jest ciekawa świata, inspirują ją detale, pejzaże, ludzie i architektura. Sporo inspiracji czerpie z Internetu, gdzie odkryła urokliwe zdjęcia Stanisława Kusiaka i Macieja Przeklasy, stanowiące ilustracje jej niektórych wierszy.

We wstępniaku do antologii „Rymy w Bieszczadach” przekonywała: - Pisanie to dla mnie najlepsza terapia na wszelkie codzienne bolączki i inne depresyjne przypadłości. Mocno wybujała wyobraźnia [i dostęp do sieci ;-)] pozwalają mi tak często, jak zechcę, odwiedzać ukochane przeze mnie miejsca w dalekiej Ojczyźnie.

Jej kolejna fascynacja to… żabki. Zbiera je skrzętnie, po tym, jak otrzymała od przyjaciółki, rzeszowskiej artystki, pomalowanego otoczaka w kształcie zwierzątka.

W Sali im. Spytka Jordana pani Lucyna czytała swoje wybrane wiersze w trzech odsłonach. Zaczęła od poezji miłosnej, następnie strofy o rodzinnych stronach, Faściszowej, Zakliczynie, Dunajcu, o św. Florianie na Rynku (z zabawną puentą: „A mnie wciąż dręczy pytanie/Co takiego on ma w dzbanie...") i na koniec wiersze inspirowane fotografiami wspomnianych autorów.

Bohaterka dnia ucieszyła się z obecności licznej rodziny. Mało tego, siostrzenica Kasia wraz z bliskim jej sercu gitarzystą Marcinem Sroką zaprezentowali piosenki do słów pani Lucyny (notabene matki chrzestnej) z muzyką tej zdolnej wokalistki z Faściszowej. W kolejnym wystąpieniu duetu Katarzyna Świerczek wykonała swoje trzy utwory oraz jeden - „Rysunek miłości” - z repertuaru grupy „Krzagolec Gang”, autorstwa obecnego w ratuszu, lidera zespołu - Wojtka Słupskiego.

Miłą niespodzianką okazała się recytacja wiersza pani Lucyny w interpretacji jej drugiej siostrzenicy - Kingi Świerczek, uczennicy z Faściszowej, wyróżnionej  za ten utwór w Gminnym Konkursie Recytatorskim „Sto wierszy na stulecie Niepodległej”, zorganizowanym przez Szkołę Podstawową im. Lanckorońskich w Zakliczynie.

Poszczególne wystąpienia poetki z Faściszowej poprzedzały komentarz i rozmowa z autorką, prowadzona ze swadą przez Kazimierza Dudzika. Scenę nagłaśniał Stanisław Kusiak. Tomiki wierszy Lucyny Angermann można było nabyć zaraz po koncercie. Po obdarowaniu wykonawców bukietami kwiatów i sesji zdjęciowej przyszła pora na dedykacje poetki z jej autografami, po czym dzielono się na gorąco wrażeniami przy szwedzkim stole w Galerii Poddasze ZCK.

Za nami cztery arcyciekawe spotkania. Kogo tym razem podejmie z atencją Kazimierz Dudzik?